AFTER jest oddechem po wszystkim – śladem po geście, który już wybrzmiał. Jasność dominuje, ale pozostają echa ruchu, jak wspomnienia, których nie można całkiem wymazać. To obraz o trwaniu tego, co minione.
BEFORE Warstwy bieli przecinają czerń jak ślady przed momentem przemiany. BEFORE to zapis impulsu, intuicji, ruchu, który jeszcze niczego nie naprawia, ale już zaczyna porządkować chaos. To obraz o energii, która poprzedza ciszę.
GRID to obraz struktury i napięcia. Czarne linie przecinają jasną powierzchnię w rytmie, który balansuje między porządkiem a chaosem. To zapis ruchu – kontrolowanego, ale pełnego przypadku – w którym geometryczna siatka staje się śladem ludzkiego gestu. SCAR GRID RESONANCE PATH Seria czterech obrazów opowiada o drodze dojrzewania i wewnętrznej przemiany — od zranienia, przez porządkowanie i rezonans emocji, po odnalezienie własnego kierunku. Pierwszy obraz — “Scar” (Blizna) — dotyka doświadczenia, które pozostawia ślad pod powierzchnią życia. Drugi — “Grid” (Siatka / Struktura) — to próba uporządkowania świata, nadania formy temu, co rozbite. Trzeci — “Resonance” (Rezonans) — pokazuje drganie emocji, które mimo pozornego spokoju nadal brzmią w ciszy. Ostatni — “Path” (Droga) — przynosi moment decyzji, odnalezienia sensu i kierunku, w którym można iść dalej. Delikatne, puste przetarcia w centrum sugerują fragmenty, których nie pamiętamy — lub których nie chcemy pamiętać — jak luki, które także układają historię. To wizualna opowieść o tym, jak blizna staje się częścią struktury, jak emocje nadal wibrują, ale już nie ranią, i jak w końcu pojawia się droga — własna, świadoma, pełna. Seria jest zaproszeniem do spojrzenia na zmianę nie jako na jednorazowy akt, lecz ciągły proces, w którym akceptujemy zarówno ślady, jak i braki w pamięci — bo one także prowadzą nas dalej.
Jej obrazy działają jak obecność — cicha, a jednocześnie intensywna. Minimalizm formy spotyka się tu z energią gestu, tworząc przestrzenie równowagi, które porządkują chaos bez odbierania mu życia. To malarstwo, które nie zagłusza wnętrza — ono oddycha wraz z nim.
Twórczość artystki zakorzeniona jest w intuicyjnym, fizycznym geście — w relacji ciała z przestrzenią płótna. Warstwowe faktury i organiczne linie budują obrazy–pejzaże emocji: subtelne, medytacyjne, a jednocześnie poruszające. Każda praca jest zapisem chwili koncentracji — śladem wewnętrznego rytmu, który wyłania się z potrzeby harmonii. Jej minimalizm nie redukuje — odsłania. Pozostawia miejsce dla oddechu, interpretacji i osobistej projekcji widza. Sztuka staje się tu doświadczeniem obecności — na styku natury, ruchu i współczesnej wrażliwości.
